Impromen Gutt Buv 1 X 30ml 2mg/ml

Waanvoorstellingen en hallucinaties.

• Bij schizofreni
• Bijzonder aangewezen bij patiënten bij wie negatieve symptomen deel uitmaken van het klinisch beeld

• De werkzame stof is bromperidol 2 mg/mL druppels (1 mL = 20 druppels).
• De andere hulpstoffen zijn melkzuur, methylparahydroxybenzoaat (E218),

propylparahydroxybenzoaat (E216) (zie rubriek 2) en gezuiverd water tot 1 mL (1 mL = 20 druppels).

Gebruikt u nog andere geneesmiddelen? Gebruikt u naast Impromen nog andere geneesmiddelen, of heeft u dat kort geleden gedaan of bestaat de mogelijkheid dat u in de nabije toekomst andere geneesmiddelen gaat gebruiken? Vertel dat dan uw arts of apotheker. Impromen kan de werking van andere geneesmiddelen versterken of verminderen. Uw arts of apotheker kan u zeggen welke geneesmiddelen u samen met Impromen mag innemen en welke niet. Raadpleeg hem steeds vooraleer u dit geneesmiddel inneemt samen met andere middelen, zoals slaap- en kalmeringsmiddelen, schimmelwerende middelen, sommige sterke pijnstillers, sommige geneesmiddelen tegen de ziekte van Parkinson, vallende ziekte (epilepsie), stemmingsstoornissen, hoge bloeddruk, allergie of infectie (macrolide antibiotica en virusremmende middelen).

Voorzichtigheid is geboden wanneer u Impromen samen met andere geneesmiddelen inneemt die de hoeveelheid mineralen (elektrolyten) in het bloed verlagen zoals vochtafdrijvende middelen.

1. MOGELIJKE BIJWERKINGEN

Zoals elk geneesmiddel kan ook dit geneesmiddel bijwerkingen hebben, al krijgt niet iedereen daarmee te maken.

Hieronder zijn bijwerkingen opgelijst die in verband gebracht zijn met een behandeling met Impromen.

Zeer vaak (kan voorkomen bij meer dan 1 op de 10 mensen): - Slaperigheid; duizeligheid; coördinatiestoornissen of onvrijwillige bewegingen van de spieren (ook gekend als extrapiramidale symptomen (EPS)); rusteloosheid; beven; ongewone, onvrijwillige houding of gelaatsuitdrukking; spierstijfheid. - Moeilijkheden om in te slapen of in slaap te blijven; opwinding. - Wazig zicht. - Droge mond; constipatie; verhoogde speekselproductie. - Abnormaal snelle hartslag. - Zwakte; vermoeidheid. - Verhoogde concentratie in het bloed van prolactine.

Vaak (kan voorkomen bij 1 op de 10 mensen): - Depressie; slaapstoornissen. - Coördinatiestoornissen of onvrijwillige spierbewegingen; verminderde lichaamsbeweging; schokkerige bewegingen van de ledematen; sedatie (sufheid), tandradachtige schokkerige bewegingen bij het buigen van de ledematen; gedeeltelijk of volledig verlies van het vermogen om te praten of te schrijven; ongecontroleerde spierbewegingen; slechte coördinatie. - Krampachtige beweging van de oogbollen in een gefixeerde positie, meestal opwaarts. - Abnormaal trage hartslag. - Misselijkheid; braken. - Onregelmatigheden op het ecg (elektrocardiogram); onregelmatigheden op het eeg (elektro-encefalogram). - Gewichtstoename. - Vochtverlies via de tepels.

Soms (kan voorkomen bij 1 op de 100 mensen): - Hoofdpijn.

Niet bekend (kan met de beschikbare gegevens niet worden bepaald): - Laag aantal bloedcellen die helpen bij het bestrijden van infecties (ook witte bloedcellen genoemd), en die uw bloed toelaten om te stollen (ook bloedplaatjes genoemd). - Verhoging van een lichaamseigen stof die de vochtbalans in het lichaam regelt door het uitscheiden van water via de urine. - Epileptische aanval. - Verwardheid, verminderd bewustzijn, hoge koorts of spierstijfheid; onvrijwillige spierbewegingen van het gezicht, de ogen of de mond en de tong. Bij langdurig gebruik houden deze effecten soms aan na het stopzetten van de behandeling of verschijnen ze pas na het stopzetten van de behandeling.

- Overgevoeligheid voor de werkzame stof (of andere butyrofenonen) of voor één van de in"Samenstelling" vermelde hulpstoffen.
- De ziekte van Parkinson. Aangezien de ziekte van Parkinson het gevolg is van een onvoldoende secretie of activiteit van dopamine, zal een neurolepticum die toestand nog verergeren.
- Comateuze toestanden en onderdrukking van het centraal zenuwstelsel.
- Impromen in monotherapie is eveneens tegenaangewezen bij depressieve patiënten.

Lichte tot matige psychotische toestanden

• Individuele dosisaanpassing
• Standaarddosis: 1-15 mg, 1x/dag

Zwaardere psychotische toestanden

• Het effect van de eerste toediening evalueren na 24u, om de stootdosis na 3 dagen te bereiken

Refractaire chronische psychose

• 1ste week: 10 mg/dag
• 2de week: 20 mg/dag
• Indien nodig, zo verder tot 5de week: 50 mg/dag
• De optimale dosis 2 tot 3 maanden aanhouden
• Nadien de dosis verlagen door de dagelijkse dosis elke week met 10 mg te verminderen tot de minimaal werkzame dosis

Toedieningswijze

• De schroefdop naar beneden duwen en in tegenwijzerzin draaien
• Eerste gebruik: de druppelteller uit de houder trekken en hem op de fles schroeven
• De nodige hoeveelheid vloeistof opzuigen
• De fles afsluiten door de druppelteller op de fles te vijzen